SEN

Sen,
Soğuk ve karanlık gecelerde
Üşüyen,
Yaralı ve titrek yüreğimde
Yaprak yaprak
Selvi selvi açanımsın.


Sen,
Karacadağ sırtlarında
Açan hüzün çiçeğim
Uçurum boylarında
Boy veren mor sümbülüm,
Ararat yamaçlarında
Yeşeren masum gülüm
Ve
Zor günlerde
Tutunduğum tek kirik dalımsın…


Sen,
Uçsuz bucaksız ovalarda
Her mevsim
Bahar gözleyen
Bahara hasret
Gonca gülüm
Nevroza hasret
Narçiçeğim
Ve
Nadasa durmuş
Umudumsun ….


Sen,
Boynu bükük
Yavru ceylanım
Yüreği yaralı
Dağ meralim
Gözü yaşlı
Ahu kuşum
Ve
Bahar görmemiş
Bağ –bostanımsın 
 
 
Sen,
Zor geçitlerde
Gücüm kudretim
Uzak yollarda
Umudum medetim
Her şeyin bittiği yerde
Kanayan yüreğimde
Yeniden yeşeren
Umudum, direncim
Ve
Tükenmeyen inancımsın


Sen,
Hırçın ve kudurgan denizlerde
Atlas yelkenim
Amansız girdaplarda
Şaşmaz dümenim
Karanlık labirentlerde
Yol gösterenim
Ve
Yalnızlık belasında
Sevgi-şefkat çemberimsin.

Sen,
Gök kubbede
Parlayan yıldızım
Kış-kıyamet
Isıtan güneşim
Her şafak vakti
Yaralı ruhuma
Yağan yağmurum
Ve
Zifiri karanlıklarda
Hiç batmayan
Dolunayımsın
 
Sen
Dost sohbetlerinde
Gözlerimde büyüyen aşk
Yüreğimde çoğalan sevgi
Alnımda parlayan
Onurum, gururum
Ve
Gün görmemiş
Hüzünlü yüzümde
Hiç ama hiç eksilmeyen
Sıcak,
Sımsıcak gülüşümsün ..

Sen
Bin bir kepazeliğin kol gezdiği
Ezen ve ezilenin
Hiç bitmediği
Bu rezil dünyada
Sonsuz merhametim
Şaşmaz adaletim
Ve
Zulme karşı
Hiç bitmeyen mecalim
İsyanımsın…


Sen,
Kokusuna, gülüşüne
Doymadığım, doyamadığım
Ayaklarına cennetler serdiğim
Tek cennetimsin

ANNE……………