Kadir BÜYÜKKAYA

Kadir BÜYÜKKAYA

[email protected]

ÇÖKTÜ ÇÖKECEKTİ AKŞAM ..(ŞİİR)

17 Ekim 2016 - 09:27

ÇÖKTÜ ÇÖKECEKTİ AKŞAM ..


 


Çöktü çökecekti akşam


Delucan kuşları


Son turundaydı


Kadim şehrin semalarında


İnsanlar kaçıyordu koca şehirden


Uzak diyar yolcuları bekleşiyordu


Korkunun kol gezdiği


Bir şehirlerarası otobüs terminalinde


Korku esir almıştı bütün yürekleri


Yaşlı anneler


Kaçak bakışlar fırlatıyordu


Kader çizgisi yeniden çizilen


Korumasız gençlerin yüzüne


Gözlerinde yaş


Yüreklerine ayrılık tohumlarıyla


 


Çöktü çökecekti akşam


Çok görülmüştü


Dost gülüşler bu şehre


Birileri ferman buyurmuştu


Bir yerlerden


Kin-husumet


Kan-gözyaşı


Ateş –barut


Ve  ölüm


Reva görülmüştü


Yana yana ömür tüketmiş


Yüz yıllık


Kapı komşuya


Dost akrabaya


Güzellik melekleri


Zincire vurulmuştu


Bu belalı beldede


Azrail mesaiye kalıyordu


Her gece bir başka mahallede


Çarşı-pazar


Esnaf kıraathaneleri


Bütün umumi mekânlar


Ve hatta


İbadethaneler


Tamtakırdı bu yüzden


 


Çöktü çökecekti akşam


El ayak çekiliyordu


Sokaklardan


Meydanlardan


Çelik kapılara


Taş duvarlara


Ve Allah’a


Emanet ediliyordu bütün canlar


 


Çöktü çökecekti akşam


İşleri kesat


Evlerine dönen kambur hamallar


Yoksul arabacılar


Çaresizliğin


Hıncını çıkarırcasına


Kırbaç üstüne kırbaç salıyordu


Emektar atlarının sırtına


Sokakları mesken tutan


Aç köpekler


Masum kedilerle hırlaşıyordu


Çaresizliğinden


 


 


Çöktü çökecekti akşam


Karşı kaldırımdaki


Asırlık söğüt


Ve


Altındaki dipsiz kuyu


Parçası oldukları


Bu şehrin tümüne


Birden ağlıyordu adeta


Kubbeli Hamam


Kül bulutları püskürtüyordu


Şehrin üstüne


Zamanın boyun eğdiremediği


Kale burçları


Hiçbir anlam veremiyordu


Kardeşin kardeşle giriştiği


Bu haksız kavgaya


Bu anlamsız savaşa


Ve


Çatlıyordu utancından


 


Çöktü çökecekti akşam


Rüzgârın sürüklediği


Bir gazete  kupüründe


Ölü bedenler sıralanmıştı


Bir caminin musalla taşında


Ayak büyüklüğünde


Tabutlar taşınıyordu


Çatlak ve nasırlı eller üstünde


Anne çığlıkları


Erişiyordu arşa


 


Çöktü çökecekti akşam


Delucan kuşları


Son turundaydı


Kadim şehrin semalarında


İnsanlar kaçıyordu koca şehirden


Uzak diyar yolcuları bekleşiyordu


Belirsizliğin kol gezdiği


Bir şehirlerarası otobüs terminalinde


Bir anne el sallıyordu


Uzaklaşan otobüsün ardından


Uzak diyar yolcuları


Son kez dönüp bakıyordu


Omuz hizasından


Mayalanırken gece bilinmeze


Bulutlar gözyaşı döküyordu


Esir bir şehrin üstüne


 


 


 


 


Kadir Büyükkaya / Hollanda


18.11.2015


 


 


 


 


 

Bu yazı 1558 defa okunmuştur.

FACEBOOK YORUMLAR

YORUMLAR

  • 0 Yorum