YORGUN VE BİTKİN BİR KEDİYİM BEN.....

YORGUN  VE BİTKİN BİR KEDİYİM BEN.....

Ben,

Gözleri çakır

Tüyleri  kar beyaz

Yaşlı ve bitkin  bir kediyim ...

Terk edilmiş

Yıkık bir evin etrafında

Yıllardır dolanan

Yorgun

Ve

Çaresiz  bir nöbetçiyim ben....

Tanığıyım ben,

Talihi ters dönmüş

Bu evin  makus tarihine.

Tanığıyım

Ocağı sönmüş

Bacası tütmeyen

Bu evin hazin hikâyesine

İsyanım var,

Bana , nankör diyen

İnsanoğlunun

Hain ve acımasız ihanetine..

Hal u ehvalım

Feryat u figanım

Bir Allah’a,  bir Allaha’dır,

Arsız kul

Ne anlar  halimden

Yorgun ve bitkin

Bir kediyim ben,

Gözleri çakır

Tüyleri kar beyaz.

Edep deryasında yıkanmış

İnsanlar tanıdım

Bu evin  kapısında.

Uğultulu   gecelerde

Masallar dinledim,

Gün görmüş ninelerden

Asırlık dedelerden,

Yüz çizgilerinde yüz destan

Göz bebeklerinde bin roman okunan.

Neler gördüm

Neler yaşadım

Bu  yıkık duvarların gölgesinde.

Kimler geldi

Kimler geçti

Bu evin güz akşamlarından

Tanığıyım ben.

Yaşlı ve yorgun

Bir kediyim ben..

Gözleri  çakır

Tüyleri  kar beyaz.

Neler gördüm

Kimler tanıdım

Bu evin cömert sabahlarında

Her bayram sabahında

Bayram sevincini yaşayan

ve yaşatan

Edep tanrıçası

Analar gördüm  bu evin eyvan’ın da

Avuç  avuç sevgi paylaşan.

Temiz yürekli bacılar ,

Genç kızlar gördüm bu evin mutfağında

Hünerli elleriyle  lokmalar dağıtan

Kimler yedi

Kimler içti

Lime lime olmuş bu kadim sofradan

Tanığıyim ben.

Yaşama merhaba diyen

Bebelerin ilk çığlığını duydum

Bu evin arka odalarında

Körebe oynayan çocukların

Sevinç çığlıklariyla tutundum yaşama

Ve bir ömür tükettim

Bu evin loş koridarlarında....

Kimler geldi

Kimler göçtü

Bu  kadim kapıdan

Tenekesi çürümüş

Numarası çalınmış

Bu  yıkık eşikten

Kimler girdi

Kimler çıktı

Tanığıyim ben,

Kaç kez açıldı

Kaç defa kapandı

Bu  yorgun pencereler

Kime merhaba

Kime “güle güle” dedi

Bu kırık camlar,

Kaç bahtı karaya ağladı

Bu yaslı pervazlar

ve

Nicesine  gülümsedi

Bu öksüz çerçeveler

Tanığıyım ben...

Tanığıyim ben

Talihi ters dönmüş

Bu evin  makus tarihine

Tanığıyım ben ocağı sönmüş

Bacası tütmeyen

Bu evin hazin hikâyesine...

İsyanım var

Bana “nankör” diyen

İnsanoğlunun

Hain ve acımasız ihanetine

Arz u halim

Bir Allah’a bir Allaha’dır

Beni  vatansız eyleyen

Arsız kul ne anlar halimden.

04.03.2013 Nıjmegen

Kadir Büyükkaya / Hollanda

[email protected]