Bir sosyal ve siyasal meseleye nasıl yaklaşılırsa yaklaşılsın, genellikle o meselenin hallinde kullanılan ve kullanılacak olan bütün argümanlar, o meseleye yaklaşım biçimi etrafında şekillenir. Yani genellikle bir meselenin çözümüne dair yaklaşımların rengi belirgin olup, her yaklaşım biçimi kendi dilini ve kriterini o meseleye yansıtmaya çalışır.
Kürd ve kürdistan meselesinin anlaşılmasında bu güne kadar kullanılan yöntemlerde genellikle meselenin ontolojik kısmı bilinçli bir şekilde ıskalanmıştır. Daha çok meseleyi tanımlamada (mesele ile ilgisi olmayan gündemler öğretilerek) pragmatist yaklaşımlar belirgin olmuş ve kısır döngü insanları oyalaya gelmiştir.
Bahsi geçen pragmatist yaklaşımlar, Kürd milletini bir bütün olarak onlara ait topraklarda mahkum eden devletlerin bizzat eliyle gerçekleştirilmiş ve bu devletlerde faal olan kurum, kuruluş, cemaat, tarikat ve diğer sivil oluşumlar ile de bu yok etme, eritme çabaları süre gelmiştir. Varlık âleminde kendilerine kavimsel olarak bir yer bulamayan Kurdler, şizofren bir topluma dönüştürülmeye çalışılmıştır.
Bu yoğun kuşatılmışlık durumu karşısında Kurdler, bir türlü hem Kurd hem müslüman olamıyorlardı. Ancak kavimdaşları Allaha hizmetkar kavimler olabiliyor ve Allah adına kıtalar aşıyorlardı.
Bu karmaşık durumun hakim olmasında önemli rolü olan birçok camia ve yapılar, bu vebalden her ne kadar kendilerini soyutlamaya çalışsa da, bu gün gelinen noktada Kurdler için kendilerinden kaynaklı olumlu bir netice örneği gösteremezler. Üstelik yüklenmiş oldukları sorumluluk gereği adil olduklarını iddia etmelerine rağmen.
Her ne sebepten olursa olsun kürdler, her yapının pragmatist yüzüyle muhatap kalmış kendi kerçekliğini muhafaza etmeye kalkıştığı an, mevcut yapılar tarafından yalnız bırakılmıştır. Üstelik birçok yapıların ( islami olduğunu düşünen) çalışan kadroları çoğunlukla Kurd kavminden ouluşmasına rağmen.
Kurdlerin temel hak ve hürriyetleri bağlamında müslüman düşünürerin ortaya koyduğu sorumluluk biçimi, geçmişe göre her ne kadar daha olumlu bir noktada olsa da, kavramsal düzeyde kullanılan argümanlardan tutun da daha birçok meseleye kadar, daha kendine konuşulmaya müsait bir genel zemin bulamamıştır. Şöyleki; Ümmet kavramı perspektifinde Kurdlerin durumu değerlendirilirken, ya bütün islam coğrafyasına özgürlük, ya da her şey o güne kalmalı mantığı ile Kurd kavminin durumu hep ertelenmiştir. Tabi buna daha birçok durumu da ekleyebiliriz.
Ümmet sorumluluğu gereği yoğunlaşılması gereken alan elbette evrensel olmalıdır. Ancak bu durum Kurdistan coğrafyasında yaşayan insanlar için adaleti ertelemeyi gerektirmez. Müslümanlar tarafından Kurdlere özgürlük getiremeyen bir yaklaşımın ümmeti nasıl özgürleştireceği konusu tekrar tekrar konuşulup tartışılması gerekir. Aksi durumda her seferinde kendisinden nefretle bahsettiğimiz dünya, bu işe müdahil olmaya daima talip olacaktır. Unutulmasın ki, sahada kim varsa konuşma hakkı da ona kalıyor.
Tabi ki bu konuda kendini bu tür tartışmalardan ve çıkmazlardan kurtarabilmiş ve şahitliğini gereği gibi yerine getiren şahsiyetlerin emekleri unutulmamalı. Ancak genel duruma baktığımızda birçok meselenin yeniden yorumlanması gerekirken, bu tür konuların çok dar bir çerçevede kalıyor olması üzüntü vericidir. Aynı zamanda bu sebepten ötürü İslami şahsiyetler, zaman zaman birbirlerini kırarak ve hatta daha da ileriye giderk dine ihanet suçlamalarıyla birbirlerini itham edebiliyorlar. Bu durum islami şahsiyetler açısından üzüntü vericidir.
Kitaplıklarımıza ve vicdanlarımıza dönüp kaynaklarımızı tekrar gözden geçirmeli ve kriterlerimizin İlahi kriterler mi yoksa ekollerimizin ve ya bizim kriterlerimiz mi olduğuna tekrar tekrar göz atmak gerekir. Doğru bildiğimiz yanlışların olacağını unutmadığımız sürece, doğru yoldan sapmayacağımız kanatindeyim
FACEBOOK YORUMLAR