ÖLÜM’DEN, SITMA’YA RAZI BIRAKILMAK.

İrademizi elimizden almak isteyen o kadar çok şey var ki etrafımızda. Düpedüz kuşatılmış durumdayız. Hele bu durumdakiler mazlum ve her yönü ile işgale maruz kalmışlar ise, durum daha da vahimdir. Ya da başka bir deyişle bu kuşatılmışlık durumunun mağdurlarından biri olarak olaylara bakmak ve oturmak daha tehlikeli ve acı vericidir.

Kendi kabuğunu kıramadan kabuk içinde dışarıyı hayal etmek gibi bir hastalığımız var bizim. Bize bu davranış biçimini dayatan şartlar üzerinde akli selimi hareke geçirmiyoruz. Kızacaklar diye kızdırmayacak kimse bırakmadık hayatımızda. Kızdıracak kimse bırakmadığımız için de artık varlığımızın ve yokluğumuzun bir anlamı da olmuyor maalesef.

Bu topraklarda ne zaman ki beyin harekete geçer, hemen mahkûmu olduğumuzu zannettiğimiz şartlar hortlamaya başlar ve tutar boğazımızdan. Hey ben falanım, ben filanın oğluyum, benim babam ağa, ben şeyhin torunuyum, ben şunun yakınıyım ve ben onun uzaktan dostuyum gibi engel olduğunu zannettiğimiz durumlar ile karşı karşıyayız. Ah şu ortamın devamı için çabalayan zihniyetler, mazlumlar kadar başınıza taş yağsın.

Koskoca ve geniş dünyanın rağmına ayaklarımızın yere basmasını bile kıskanırlar. Onun içindir ki onlar konuşurken bize hep susmak düşmüş, onlar susarken bizlere hep hikmet yüklemek düşmüş, onlar çabalarken bize onların çabaları altında ezilip ölmek düşmüş.

Kimisi şeyh olduğu için yanlışına hikmet yüklendi. Kimisi ağa olduğu için ekmeğine yağ sürülüp varlığı putlaştırıldı, kimisi imkân olduğu için kendisine ibadet edildi. Bize hep cehalet, günü bilmeme, tarihi okuyamama kısacası haddini bilip ortadan kaldırılmaktansa yarı baygın gibi davranmak gerekir gibi dualar ezberlettirildi. Bizlere ölümü gösterip sıtmaya razı ettiler. İşte bundandır ki zihinsel bir bulanım ve toplumsal hastalıklar yaşıyoruz.

İyi ki mazlumdan bahsederken kendimi onlar ile zikrediyorum. Onların arasında bulunmaktan şeref duyuyorum. Ama ezberlememiz gereken duaların bunlar olmadığını anlamamız çok sürmedi. Şükürler olsun ki fikirlere pranga vurulmuyor. Her güzel fikir, mağdur edilmiş, mazlum bırakılmış insanlar için kendini ortaya koymak için vardır. Günümüz dünyasındaki değişiklikler, odalarımıza kadar işlemiş durumda. Kendi gerçekliğimiz üzerinden bir dünya inşa etmek artık mümkün.