Değişen dünyanın kıyısında insan kalmak

     Dünya değişiyor… Ama bu değişim, sadece teknolojiyle, yapay zekâyla, dijital parayla açıklanacak kadar yüzeysel değil. Asıl değişim, insanın iç dünyasında yaşanıyor. Kalplerin ritmi, vicdanın sesi, anlamın yönü değişiyor. Bir zamanlar insan, gökyüzüne bakarak düşünürdü. Şimdi başını kaldırmadan ekranına bakıyor. Kelimeler kısaldı, cümleler hızlandı, anlam yolda kayboldu. İletişim çoğaldı ama insanlar birbirine daha uzak. Dünya sanki insanı değil, insan dünyayı taşıyor artık. Oysa medeniyet dediğimiz şey, sadece binalar, yollar, makineler değil; adalet, ahlak, merhamet üzerine kuruluydu. Biz bu değerleri kaybettikçe, teknoloji büyüse bile insan küçülüyor. Bugün çocuklarımızın zihinleri bulutlarda, kalpleri sanal dünyalarda. Güç, bilgiden değil; görünürlükten geliyor. Fakat hiçbir algoritma, insanın içindeki o hakikat arayışını susturamıyor. Çünkü insan, yaratılış itibariyle anlam arayan bir varlıktır ve anlam, sadece dijital veriyle bulunmaz; vicdanla, inançla, emekle kazanılır. Bu çağda en büyük direniş, insan kalabilmektir. Kopyalanmamak, özünü korumak, kendi sesini kaybetmemektir. Değişim kaçınılmaz; ama kimliğini koruyarak değişmek bir tercihtir. Unutmamalıyız: Teknoloji ilerleyebilir, sistemler değişebilir, çağlar kapanabilir…
Ama insanın kalbi doğru yönde attığı sürece, dünya hâlâ yaşanabilir bir yerdir.