En acı gerçek "ölüm"

Her doğan bebek, ölüme mahkum olarak fani dünyaya "merhaba" diyor. Eğer henüz ölüm hakkında tecelli etmemişse büyüyor, her geçen gün yakin olana (ölüme) biraz daha yakınlaşıyor. Çocukluk, gençlik, olgunluk ve ihtiyarlık derken ölüm gerçeğiyle karşılaşıyor.

Okula gidiyor, askere gidiyor, iş sahibi oluyor, evleniyor, çocuk ve torun sahibi oluyor, emekli oluyor ve en sonunda hak tecelli ediyor.

Üstad Bediüzzaman, insanın bu serüvenini "yolculuğa" benzetiyor.

"İnsan bir yolcudur. Sabâvetten (çocukluktan) gençliğe, gençlikten ihtiyarlığa, ihtiyarlıktan kabre, kabirden haşre kadar yolculuğu devam eder." (Mesnevî-i Nuriye, 204)

Kimileri daha anne karnında kimileri doğar doğmaz kimileri de daha bebekken ölüm ile tanışıyor. Kimileri gençken kimileri orta yaşta kimileri de yaşlıyken ölüm ile karşılaşıyor.

İnsan, en mutlu gününde hayatının en büyük acısı olan "ölüm" ile karşılaşabiliyor. İnsanlar değişiyor, zaman değişiyor, mekanlar değişiyor, şartlar değişiyor ama bakıyorsun ölüm gerçeği hiçbir zaman değişmiyor.

"Herkes ölümü tadacaktır; yaptıklarınızın karşılığı size eksiksiz olarak ancak kıyamet gününde verilecektir. Kim cehennemden uzaklaştırılır da cennete konursa artık kurtulmuştur. Dünya hayatı zaten aldatıcı şeylerden ibarettir." ( Âl-i İmrân Suresi -185)

Ölüm aslında bizlere çok yakın! Allah Teala Kur'an'ı Kerim'de ölümü "yakin" olarak adlandıyor.

Sana yakin (ölüm) gelinceye kadar Rabbine kulluk et. (Hicr – 99)

Bizler ölümü, ne kadar kendimizden uzak gördükçe ölüm bize biraz daha yakınlaşıyor. Ölümü unutmaya çalışıyorsun, ölümden kaçıyorsun, ölümü hep "başkaları" için düşüyorsun; ama bakıyorsun ki "ölüm"  hiç ummadığın yerde karşında…

Kimi zaman bir akraban, bir dostun, bir arkadaşın fani dünyadan ebedi kalacağı yurda irtihal ediyor. Sen halen ölümü düşünmüyorsun. Ölüm nedense her zaman "başkaları" için var.

Allah Teala ise ölümü bir an olsun aklımızdan çıkarmamızı istiyor. Rabbimiz! Ölümün unutulduğu takdirde insanın yaratılış gayesinin anlaşılmayacağını, insanın hem bu dünyada hem de ahirette hüsrana uğrayacağını bizlere haber veriyor.

Peygamber Efendimiz "Ağız tadını bozan ölümü sıkça hatırlayın" diye tavsiyede bulunuyor.

Rabbimiz! Ölüm hep aklımızda olsun diye bizlere dert, bela, sıkıntı, keder, hastalık ve musibet vererek ölümü unutmamamızı istiyor.

Akıllı insan olan odur ki ölümü unutmaz, sürekli aklında tutar, her ölüm haberi ile birlikte ölüme biraz daha yakınlaştığını bilir; kendisine isabet eden hastalık, bela ve musibetlerin kendisine ölümü hatırlatan bir uyarıcı olduğunu anlar.

Mesleğimiz gereği "ölüm" olayları ile diğer insanlardan daha çok karşılaşıyoruz. Bazen gördüğümüz ölüm sahneleri aklımızdan günlerce çıkmıyor, ağzımıza götürdüğümüz her lokma adeta boğazımıza düğümleniyor.

Trafik kazaları, iş kazaları, kavgalar, yangınlar, intiharlar vb. ölüm kokan haberlerin başında geliyor. Her ölüm haberi ile birlikte bir adım daha ölüme yakınlaştığımızı hissediyoruz.

Bu sabah Siverek Kaymakamı Hasan Ongu'nun kalp krizinden dolayı vefat ettiği haberini aldım. Şanlıurfa'da yaşadığımdan dolayı henüz kendisi ile tanışma fırsatım olmamıştı. Hakkında yazılan güzel yorumları okuyunca vefatına duyduğum üzüntü bir kat daha arttı. Allah kendisine rahmet etsin, ailesine ve sevenlerine sabır versin.

Bizler ölümün bir son olmadığına iman etmişiz. Ölüm, sonsuz bir hayata açılan bir kapıdır. Eğer dünyada yaratılışımıza yani fıtratımıza uygun ameller işlemişsek ne mutlu bize! Eğer hakkıyla Rabbimize kulluk etmemişsek o zaman vay başımıza!

Allah hepimize hayırlı bir ölüm versin.